procesie karnym
Encyklopedia PWN
czynności organów śledczych (policji, prokuratora) mające na celu uzyskanie informacji o przestępstwach i przestępcach oraz ujęcie sprawców, prowadzone w pierwszym stadium procesu karnego w postępowaniu przygotowawczym;
prawnik francuski;
ekon. jedna z danin publicznych charakteryzująca się zespołem cech, które wyróżniają się spośród pozostałych danin.
tymczasowy organ władzy, pełniący funkcję rządu na wyzwolonych spod okupacji niemieckiej ziemiach polskich, powołany 20 VII 1944 w Moskwie;
praesumptio boni viri
zasada procesu karnego głosząca, że oskarżonego nie należy uważać za winnego, dopóki wina nie została mu udowodniona (domniemanie niewinności).
[łac., ‘domniemanie niewinności’],
w prawie polskim uczestnik procesu karnego reprezentujący organizację społ. w zakresie obrony interesu społ. objętego zadaniami statutowymi tej organizacji.
